My Story

(Klik hier voor de Nederlandse versie)

For Zion’s sake …

Watchman for Israel
When I was visiting Christian friends in Canada in 1974, I asked them: “What do you believe?” Their answer was very simple: “Jesus wants you to believe that He died for you to become a child of the Father and you don’t have to do it all alone anymore. He wants to be your friend and guide.” At that moment I had a vision of Jesus as the Good Shepherd and He said: “I am the Way, the Truth and the Life, no one comes to the Father except through Me.” This was the beginning of my walk with the Lord. I also received a prophetic word: “The Lord will make you a watchman for Israel.” This surprised me because I was going to work for UNESCO in Jordan. To my surprise I came to work in a school in Ramallah, 15 km north of Jerusalem.
At that time UNESCO still referred to the ‘West Bank’ of Israel as Jordan.
I enjoyed the contacts and the teamwork with the Palestinian teachers, including both Muslim and Christian Arabs. A whole new world opened up for me. In Jerusalem I came into contact with Dutch Christians from Near East Ministry, who invited me to their Bible studies and prayer times.

Called to the lost sheep of the house of Israel
When I had been working for UNESCO for about a year and a half, I spent a weekend with a friend. Seeing how tired I was, she said: “Ans, the Lord wants to tell you something; maybe you should quit your job. Shall we pray for it together?” She had a box with Bible verses that had been collected prayerfully by the sisters of Mary from Darmstadt. After the prayer I could take a verse and to my surprise it said: “And they immediately left the ship and followed Him”. (Mat. 4:22) “Now you see!”, my friend said and went to the kitchen to cook dinner. “Father,” I said, “what do you want me to do? Should I just get out of the boat, without a job or money?” I quickly picked another verse and read: “do not go to the Gentiles, go not to the Samaritans, but go to the lost sheep of the house of Israel”. (Mat. 10:5-6) It was clear to me: quit my job and see how He would lead me on.

Meeting Messianic Jews
I went to Netanya in Israel to learn Hebrew at a language school. There I met Linda, a young Jewish woman from America, who had just come to live in Israel. We became friends and she became very interested in my faith. She even asked for a Bible, and to her surprise, she read that it was all about Jewish people. And Linda came to believe in Jesus as her Messiah. She did not become Catholic or Protestant, but joined Messianic believers. At that time there were already some small congregations of so-called Messianic Jews.
Linda’s family was very unhappy with her decision. As a result, her mother and her twin sister did not have any contact with my friend for many years. Even Linda then began to doubt and asked Jesus: “Is it all right that I, as a Jewish person, believe in You?” Jesus replied, “I am also a Jew!” This made me realize that we as Christians are guilty of the fact that Jewish people no longer recognize Jesus as their Messiah.
I did not get a work permit and had to leave Israel after some time.

Feeling like a fish in the water
Back in the Netherlands I quickly found a job, but I still fell into a big black hole. I was very discouraged because I believed that the Lord had called me to the lost sheep of the house of Israel. One evening I asked desperately: “Father, what is your plan for my life now?”. So I opened the Bible to receive a word from Him, and this is what I read: “I called you not only to raise up the tribes of Israel, but also to be a light to the nations”. (Is.49:6) This word of comfort helped me to understand that the Lord was still leading me even though I did not yet see how this would be fulfilled.
Before long an Israel prayer group was started, meeting one day every month for 9 years. We prayed for Israel and the Church, for reconciliation and unity through confessing the sins of the Christian churches against the Jews.
In 2003, my husband René and I, attended an International Catholic Charismatic conference in Italy. We were hoping to get an answer from the conference leaders regarding the question of Israel’s place in the church, as Paul wrote about this in Romans 11. We had been hosting many meetings in our home with speakers who had a love for the Jewish people, but we needed to have a conformation that we were on the right way. Unfortunately we did not get an answer because they said it was a ‘theological issue’.

But the Lord knew the cry of our hearts. And so it was during this conference that we got into contact with Mgr. Peter Hocken, a catholic priest who invited us to a conference of ‘Toward Jerusalem Council II’, an international movement, committed to bringing reconciliation and unity between Messianic Jews and Christians (see www.tjcii.org).
At this TJCII conference, which took place in Vienna in 2004, we felt like a fish in the water. Here we met Messianic Jews and Christians of different denominations gathered in love and unity. During this conference René felt called to take up the role of TJCII representative in the Netherlands.

TJCII in the Netherlands
René formed a National Committee in the Netherlands to have a team that could host conferences, open days and give PowerPoint presentations. Also a Dutch website was made: www.tjcii.nl. In 2007 we were asked to organize an TJCII European conference in the Netherlands. This is where, among other things, the European intercession work was set up, which I coordinated for several years. We also started a TJCII prayer group in our house.

The work for TJCII has enriched our lives with many friendships, Jews and Gentiles, all over the world. We are serving the Lord’s heart’s desire for unity in the Body of Messiah and for His return back as King in Jerusalem. The TJCII International Committee meets in Jerusalem annually. We are part of the intercession team that prays and fasts for God’s guidance before and during this meeting.

Painting for God’s Glory
After I took a two-year painting course at an art school, dear friends told me about ‘prophetic painting’ in order to use my talent for the glory of God. They prayed for me to release this gift and then I received a vision of the New Jerusalem as the Bride. After that, more images followed and so I can also put my love for Israel and the Church on canvas! (The different poems at the back of the postcards are with permission from friends.)

Ans Leitner

Omwille van Sion…

Wachter voor Israël
Toen ik in 1974 christelijke vrienden in Canada bezocht, vroeg ik hun: “Wat geloven jullie?” Hun antwoord was heel eenvoudig: “In Jezus; Hij is voor ons gestorven zodat wij nu kinderen van de Hemelse Vader kunnen worden. Jij hoeft het dan allemaal niet meer alleen te doen. Hij wil je vriend en gids zijn.” Op dat moment kreeg ik een visioen van Jezus als de Goede Herder en Hij zei: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij.” Dit was het begin van mijn wandel met de Heer. Ik ontving ook een profetisch woord: ‘De Heer zal je maken tot een wachter voor Israël.’ Dit verraste mij omdat ik voor UNESCO bij de Palestijnse vluchtelingen zou gaan werken in Jordanië. Tot mijn grote verbazing kwam ik te werken op een school in Ramallah, 15 km ten noorden van Jeruzalem; dus in Israël.
In die tijd noemde UNESCO de ‘Westelijke Jordaanoever’ van Israël: Jordanië.
Ik heb genoten van de contacten en het teamwerk met de Palestijnse leraren, zowel islamitische als christelijke Arabieren. Er ging een hele nieuwe wereld voor me open. In Jeruzalem kwam ik in contact met Nederlandse christenen van de Near East Ministry, die me uitnodigden voor hun Bijbelstudies en gebedstijden.

Geroepen naar de verloren schapen van het huis van Israël
Toen ik ongeveer anderhalf jaar voor UNESCO werkte, bracht ik een weekend door bij een vriendin in Gaza. Ze zag hoe moe ik was en zei: “Ans, de Heer wil je iets vertellen; misschien moet je je baan opzeggen. Zullen we er samen voor bidden?” Ze had een doos met Bijbelteksten die door gebed waren verzameld door de Mariazusters uit Darmstadt. Na het gebed nam ik een tekst uit het doosje: Mat. 4:22 en tot mijn verbazing stond er: “En ze verlieten onmiddellijk het schip en volgden Hem”. “Zie je wel!”, zei mijn vriendin en ging naar de keuken om het avondeten te koken. “Vader”, zei ik, “wat wilt u dat ik doe? Moet ik gewoon uit de boot stappen, zonder werk of geld?” Ik pakte snel nog een tekst (Mat. 10:5-6) en las: “ga niet naar de heidenen, ga niet naar de Samaritanen, maar ga naar de verloren schapen van het huis van Israël”. Voor mij was het toen duidelijk: mijn baan opzeggen en kijken hoe de Heer mij verder zou leiden.

Ontmoeting met Messiasbelijdende Joden
Ik ging naar Netanya in Israël om Hebreeuws te leren op een talenschool, waar de studenten intern verbleven. Daar ontmoette ik Linda, een jonge Joodse vrouw uit Amerika, die net in Israël was gekomen. We raakten bevriend en ze was erg geïnteresseerd in mijn geloof. Ze vroeg zelfs om een Bijbel en tot haar verbazing las ze dat het allemaal over Joodse mensen ging. Linda ging geloven in Jezus als haar Messias. Ze werd niet katholiek of protestant, maar sloot zich aan bij Messiasbelijdende joden. Er waren toen al enkele kleine gemeenten in Israël.
Linda’s familie was helemaal niet blij met haar beslissing. Haar moeder en haar tweelingzus hebben jarenlang geen contact met haar willen hebben. Zelfs Linda begon toen te twijfelen en vroeg aan Jezus: “Is het wel goed dat ik als Jood in U geloof?” Jezus antwoordde: “Ik ben zèlf ook een Jood!” Hierdoor besefte ik dat wij als christenen schuldig zijn aan het feit dat Joodse mensen Jezus niet meer als hun eigen Joodse Messias herkennen. Er is het Joodse volk zoveel onrecht en leed aangedaan door de Christenen in de afgelopen 18 eeuwen.

Terug in Nederland
Ik kreeg in Israël geen werkvergunning en moest dus het land verlaten.
Terug in Nederland vond ik snel een baan, maar toch viel ik in een groot zwart gat. Ik was erg ontmoedigd omdat ik geloofde dat de Heer mij had geroepen voor de verloren schapen van het huis van Israël. Op een avond vroeg ik wanhopig: “Vader, wat is nu uw plan voor mijn leven?”. Ik opende de Bijbel om een woord van Hem te ontvangen, en dit is wat ik las in Jes.49:6: “Ik heb u niet alleen geroepen om de stammen van Israël op te richten, maar ook om een licht voor de volkeren te zijn”. Dit woord van troost deed mij begrijpen dat de Heer mij nog steeds leidde, ook al zag ik nog niet hoe dit vervuld zou worden.
Niet lang daarna ben ik een gebedsgroep gestart met ongeveer 8 mensen die 9 jaar lang één dag per maand bijeenkwamen om te bidden voor Israël en de kerk, voor verzoening en eenheid door het belijden van de zonden van de christelijke kerken tegen de Joden.

Als een vis in het water
In 2003 woonden mijn man René en ik een internationale katholieke charismatische conferentie bij in Italië. We hoopten een antwoord te krijgen van de conferentieleiders met betrekking tot de vraag naar de plaats van Israël en de kerk, zoals Paulus hierover schrijft in Romeinen 11. We hadden bij ons thuis veel bijeenkomsten georganiseerd met sprekers die liefde hadden voor het Joodse volk, maar we wilden graag een bevestiging hebben vanuit de RK-leiding, dat we op de goede weg waren. Helaas kregen we geen antwoord omdat ze onze vraag ‘te theologisch’ vonden.
Maar de Heer kende het verlangen van ons hart. En zo kwamen we tijdens deze conferentie in contact met Mgr. Peter Hocken, een RK-priester die ons uitnodigde voor de volgende consultatie van ‘Toward Jerusalem Council II’, een internationale beweging die zich inzet voor verzoening en eenheid tussen Messiasbelijdende Joden en Christenen (zie www.tjcii.org).
Op deze TJCII-conferentie, die in 2004 in Wenen plaatsvond, voelden we ons als een vis in het water. Hier ontmoetten we Messiasbelijdende Joden en Christenen van verschillende kerken en denominaties die in liefde en eenheid bijeen waren. Tijdens deze conferentie voelde René zich geroepen om de rol van Nationaal Coördinator voor TJC-II in Nederland op zich te nemen.

TJC-II in Nederland
René vormde een Nationaal Comité, om een team te hebben dat conferenties, of open dagen kon organiseren om deze boodschap in Nederland te verspreiden. Ook is er een Nederlandse website gemaakt: www.tjcii.nl. In 2007 werden we gevraagd om een TJC-II Europese conferentie in Nederland te organiseren. Hier werd onder andere het Europese voorbedewerk opgezet, dat ik een aantal jaren heb mogen coördineren. We begonnen ook een TJC-II-gebedsgroep bij ons thuis.

Het werk voor TJC-II heeft ons leven verrijkt met vele vriendschappen, Joden en Christenen, over de hele wereld. Het hartsverlangen van de Heer naar eenheid in het Lichaam van de Messias en naar Zijn terugkeer als Koning in Jeruzalem willen wij graag bekend maken. Het Internationale Comité van TJC-II komt jaarlijks in Jeruzalem bijeen. Wij maken dan deel uit van het voorbedeteam dat voor en tijdens deze bijeenkomst bidt en vast voor Gods leiding.

Schilderen tot eer van God
Nadat ik een tweejarige schildercursus aan een kunstacademie had gevolgd, vertelden vrienden mij over ‘profetisch schilderen’: je talent gebruiken voor de glorie van God. Ze baden voor mij en niet lang daarna ontving ik een visioen van het nieuwe Jeruzalem als de bruid. Daarna volgden nog meer beelden en zo kan ik ook mijn liefde voor Israël en de Kerk op doek zetten! (De verschillende gedichten op de achterkant van de kaarten zijn gedrukt met toestemming van vrienden.)

Ans Leitner